H εξέγερση στον Παλαμά Δομοκού και η συμμετοχή των Νεοχωριτών στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Οθωμανών.
Είναι γνωστά τα ονόματα που πήραν μέρος ως πρόκριτοι και απλοί κάτοικοι στη συγκρότηση της προσωρινής διοίκησης του επαναστατικού σώματος στο χωριό Παλαμά, μέσα στην Εκκλησία του Αγίου Αθανασίου στις 7 Μαρτίου 1878.
Τα ονόματα αυτά ήταν: Δημήτριος Γ. Κόκκινος, Α. Καραμπότσης, Χρήστος Κυρίτσης, Φύλος Χριστοδούλου, Δ. Ζαχαρής, Ανδρέας Νικολάου και Ελευθέριος Αθανασίου. Αρκετά από τα ονόματα αυτά, καταγόταν από το Νεοχώρι.
Ορκίστηκαν να αγωνιστούν υπέρ της πατρίδας, ύψωσαν το λάβαρο της ελευθερίας και κήρυξαν την επανάσταση. Το επαναστατικό αυτό σώμα των ντόπιων έφτασε να αριθμεί τους χιλίους άνδρες και αργότερα περί τους δύο χιλιάδες, με πολλές μάχες στη περιοχή του Δομοκού. Αποκορύφωμα ήταν η μάχη της Ματαράγκας της Καρδίτσας. Οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να απομακρύνουν τους Επαναστάτες από τη γύρω περιοχή. Κράτησαν αναμμένη τη φλόγα της αγωνιστικότητας στην Επαναστατημένη Θεσσαλία.
Στο χωριό παρέμειναν οι επαναστάτες μέχρι που η διοικητική επιτροπή και οι προϊστάμενοί τους προσκλήθηκαν στο Θραψίμι της Καρδίτσας για να παραστούν στις διαπραγματεύσεις με τους πρόξενους της Αγγλίας. Οι οποίοι ανέλαβαν μεσολαβητικό ρόλο για την καταστολή της επανάστασης και τη χορήγηση της γενικής αμνηστίας. Οι επαναστάτες μην έχοντας και άλλη λύση αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Η επανάσταση ενόψει των υποσχέσεων έσβησε. Είναι όμως βέβαιο ότι ο ξεσηκωμός της περιοχής Δομοκού –Φαρσάλων που ξεκίνησε από το χωριό Παλαμά και γενικότερα το κίνημα των αλύτρωτων Θεσσαλών είχε μεγάλη σημασία.
Πράγματι ύστερα από τρεις μήνες Ιούλιος 1878 με την συνθήκη του Βερολίνου αποφασίστηκε η προσάρτηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα. Η οριστική συμφωνία επιτεύχθηκε έπειτα από τρία χρόνια ( Ιούλιος 1881 με τη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης) δέχτηκε η Πύλη να παραχωρήσει στην Ελλάδα τη νοτιοανατολική Ήπειρο και τη Θεσσαλία πλην του Διαμερίσματος της Ελασσόνας. Έτσι η περιοχή μας έμεινε ελεύθερη μετά από 430 χρόνια περίπου σκλαβιάς στους Τούρκους.
Βιβλιογραφία: 1) Χρονικά Επαρχίας Δομοκού , έκδοση λαογραφικού ομίλου Δομοκού 1982 του Λεων. Γ. Γαλλή τεύχος β΄
2) Εφημερίδα Ευνομία.3) Από το βιβλίο ιστορικές μνήμες της Φθιώτιδας (1821 έως σήμερα) Αθανασίου Π. Μόσχου Φιλολόγου εκδόσεις Ιεράς Μητρόπολης Φθιώτιδας 2000.
Είναι γνωστά τα ονόματα που πήραν μέρος ως πρόκριτοι και απλοί κάτοικοι στη συγκρότηση της προσωρινής διοίκησης του επαναστατικού σώματος στο χωριό Παλαμά, μέσα στην Εκκλησία του Αγίου Αθανασίου στις 7 Μαρτίου 1878.
Τα ονόματα αυτά ήταν: Δημήτριος Γ. Κόκκινος, Α. Καραμπότσης, Χρήστος Κυρίτσης, Φύλος Χριστοδούλου, Δ. Ζαχαρής, Ανδρέας Νικολάου και Ελευθέριος Αθανασίου. Αρκετά από τα ονόματα αυτά, καταγόταν από το Νεοχώρι.
Ορκίστηκαν να αγωνιστούν υπέρ της πατρίδας, ύψωσαν το λάβαρο της ελευθερίας και κήρυξαν την επανάσταση. Το επαναστατικό αυτό σώμα των ντόπιων έφτασε να αριθμεί τους χιλίους άνδρες και αργότερα περί τους δύο χιλιάδες, με πολλές μάχες στη περιοχή του Δομοκού. Αποκορύφωμα ήταν η μάχη της Ματαράγκας της Καρδίτσας. Οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να απομακρύνουν τους Επαναστάτες από τη γύρω περιοχή. Κράτησαν αναμμένη τη φλόγα της αγωνιστικότητας στην Επαναστατημένη Θεσσαλία.
Στο χωριό παρέμειναν οι επαναστάτες μέχρι που η διοικητική επιτροπή και οι προϊστάμενοί τους προσκλήθηκαν στο Θραψίμι της Καρδίτσας για να παραστούν στις διαπραγματεύσεις με τους πρόξενους της Αγγλίας. Οι οποίοι ανέλαβαν μεσολαβητικό ρόλο για την καταστολή της επανάστασης και τη χορήγηση της γενικής αμνηστίας. Οι επαναστάτες μην έχοντας και άλλη λύση αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Η επανάσταση ενόψει των υποσχέσεων έσβησε. Είναι όμως βέβαιο ότι ο ξεσηκωμός της περιοχής Δομοκού –Φαρσάλων που ξεκίνησε από το χωριό Παλαμά και γενικότερα το κίνημα των αλύτρωτων Θεσσαλών είχε μεγάλη σημασία.
Πράγματι ύστερα από τρεις μήνες Ιούλιος 1878 με την συνθήκη του Βερολίνου αποφασίστηκε η προσάρτηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα. Η οριστική συμφωνία επιτεύχθηκε έπειτα από τρία χρόνια ( Ιούλιος 1881 με τη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης) δέχτηκε η Πύλη να παραχωρήσει στην Ελλάδα τη νοτιοανατολική Ήπειρο και τη Θεσσαλία πλην του Διαμερίσματος της Ελασσόνας. Έτσι η περιοχή μας έμεινε ελεύθερη μετά από 430 χρόνια περίπου σκλαβιάς στους Τούρκους.
Βιβλιογραφία: 1) Χρονικά Επαρχίας Δομοκού , έκδοση λαογραφικού ομίλου Δομοκού 1982 του Λεων. Γ. Γαλλή τεύχος β΄
2) Εφημερίδα Ευνομία.3) Από το βιβλίο ιστορικές μνήμες της Φθιώτιδας (1821 έως σήμερα) Αθανασίου Π. Μόσχου Φιλολόγου εκδόσεις Ιεράς Μητρόπολης Φθιώτιδας 2000.
